Als de kat van huis is, dansen de muizen op tafel

"Als ik even boodschappen ga doen, versier jij dan de kerstboom? Ik heb de spullen al klaar gezet." 

Er staan inderdaad overal kerstspullen, het kelderluik staat zelfs nog open. Maar er wordt niet versierd. Er wordt gelezen, want de kat is van huis. De muizen vind je trouwens in de boom, niet op tafel.

Zou de mevrouw ze zien, die door het raam naar binnen staat te kijken? Haar kind wil wel een kerstboek van de kerstboomboekentoren uit de vitrine. De andere vitrine is ingericht voor een nieuw boek over een sneeuwman met een paraplu, waar ook merchandise over wordt verkocht. Dat ligt onder de toonbank. 

In de vensterbank bij de stoel staat een koffieapparaat zoals Marouane dat van hout maakte toen hij mij had met lootjes trekken. Met de kroontjespen die ik kreeg is deze tekening gemaakt. De opdrachtgever van de tekening is ook te vinden. Op eenendertig oktober stond er ineensneen spook op het schoolplein: Faith met een laken. 

De kerstboom heeft er dorst van gekregen, maar kan zijn wortels gelukkig goed laten drinken. Zie je ook de andere kerstbomen? Inderdaad, de trappaal bij de kelder en de lamp! Vrolijke kerst.

Kersttekening 2016-2019

Drukke kersttijd?
Dat had ik blijkbaar drie jaar geleden ook, want toen ben ik aan deze tekening begonnen, maar ik heb hem niet voltooid.  

Nu wel. De potlootschets was er al en ik ben begonnen met inkten. Maar na het bed en de kribbe ben ik daarmee gestopt. De potloodlijnen waren best grof en de tekening zou helemaal veranderen als ik hem volledig zou inkten. Daarom heb ik hem alleen ingekleurd. Nu heeft het wel iets vintage-achtigs. En dat is de tekening inmiddels ook bijna :]

Het beste paard van stal

O-zo-snel was natuurlijk het beste paard van stal, dit jaar in het Sinterklaasjournaal. Toen de Sint nog in het land was haalde ik ook het spreekwoord van Rayhan uit de Hoge Hoed: het beste paard van stal. Alleen had Sinterklaas zijn tabberd al aan om te vertrekken en bovendien stond pakjesavond voor de deur. Een uitstekende aanleiding dus om ook deze uitdrukking niet letterlijk te tekenen, maar figuurlijk, zoals spreekwoorden gebruikt worden.

We zien de kerstman in bed een boek lezen. Zijn kaarsen zijn bijna uitgebrandt, maar gelukkig is daar het beste paard van stal dat het bij kan lichten!*  Hij leest het boek n plaats van naar de film Home Alone [I of II, de rest niet]  te kijken. Als de kerstman straks een nachtmerrie heeft over sneeuw die niet valt of een kapotte slee, kan hij naar zijn sneeuwpopknuffel grijpen. Of nog een slokje cola [Coca Cola hoort bij de kerstman] of een likje zuurstok nemen. Daarna wel weer even de tanden poetsen -ook een tandenborstel is in de tekening te vinden.

De dodo probeert ook een beetje Rudolph te zijn en de muis op de voorgrond draagt de kerstmuts die Rayhan tekende voor deze tekening. De andere muizen hebben hun intrek genomen in het peperkoekhuisje in de vensterbank. Met op de achtergrond heel veel kerstmuziek. Net als deze weken op de Piramide te horen is. Of zijn het de jingle bells die op de vensterbak liggen? Óf de kabouter die fluitend op zoek is naar zijn risgröt...

*Over Rudolph leert Wikipedia ons het volgende:
De Amerikaanse Kerstman heeft volgens de meeste verhalen acht rendieren die zijn slee trekken. Deze rendieren zijn tevens in staat om te vliegen. De namen van de rendieren zijn gebaseerd op het gedicht A visit from Saint Nicholas (1823) van de dichter Clement Clark Moore (15 juli 1779 -10 juni 1863): Dasher en Dancer, Prancer en Vixen, Comet en Cupid, en Donder (ook wel Donner) en Blitzen (was eerst Blixem). 

In 1939 bedacht Robert L. May een extra rendier: Rudolph the Red-Nosed Reindeer en introduceerde deze in het gelijknamige boek, waarover onder andere het liedje met dezelfde titel gaat (gezongen door Gene Autry). Deze is mede door het lied dermate bekend geworden, dat hij geregeld als negende rendier wordt toegevoegd aan de lijst.

Beter een goede buur dan een verre vriend.

Op het nippertje -hoewel de naamdag van Sint Nicolaas pas op zes december is, toch een soort nippertje, want morgen is het pakjesavond!

Bij deze piet ging het niet helemaal goed. Is hij uitgegleden? [oeh, misschien ga ik er nog wel sneeuw bij tekenen!] Lette hij even niet op? [Groep 7, net als bij verkeer gisteren ;]

Hoe dan ook: nu heeft hij meer aan goede buur dan aan een verre vriend.



De ingekleurde versie komt waarschijnlijk pas als overal alle kerstbomen alweer staan... [er is nu in de supermarkt al geen pepernoot meer te vinden, dus deze piet kan geen nieuwe meer gaan kopen.]

[Niet] in tel zijn

In tel zijn, of juist niet in te zijn -niet meegeteld worden. Voor wie geldt dat? De pepernoten die hier vanaf de broodplank in de Piet Zwartkeuken op de grond rollen ? De Piet, die de pietentelling gemist heeft? Overigens doet dit jaar de Huispiet niet mee[r?] mee in het Sinterklaasjournaal. Traditiegetrouw telde hij jaarlijks alle pieten -zonder succes. En nu is hij zelf niet meer in tel. 

Als één schaap over de dam is volgen er meer

Wie durft er naar het huis aan het eind van de brug?

Jij?
Jij?
Jij misschien?

Oké, ík ga wel!

En ineens zwoven [zwieven?] er spoken rondom de brug! Maar dapper werd de brug verder overgestoken. Het duurde wel even -Halloween en Sint Maarten zijn intussen allang voorbij.

Dus misschien doet Sinterklaas zodadelijk wel open als je aanklopt.

Keulen en Aken zijn niet op één dag gebouwd

Dat duurde wel even, net als het in elkaar zetten van dit skelet. Of het maken van deze tekening. Nu het inkleuren nog!

De appel valt niet ver van de boom

Op de laatste dag van de Kinderboekenweek de tekening bij het spreekwoord dat Adam opschreef: de appel valt niet ver van de boom.

Het zit in de familie: het vliegen op een tapijt. Van vader op zoon en dochter, van moeder op dochter en zoon. Deze familie zit als sinds 1880 in de Vliegende Tapijten.

Victor Vatnetsov heeft zelfs nog een een schilderij van gemaakt bij de opening van de eerste Tapijtwinkel. 

En tot op de dag van vandaag vliegt een verre achterneef van de familie heen en weer als Fakir in de Efteling.

Iemand het zwijgen opleggen

Omer koos voor de uitdrukking  Iemand het zwijgen opleggen. In deze tekening zie je iemand die door middel van een voodoopop iemand het zwijgen probeert op te leggen.

Ze lijkt overigens wel een beetje op Frida Kahlo. Dat komt omdat... binnenkort meer informatie!

Vrijdag 27 september wordt op de Piramide in Haarlem het jaarlijkse 'Zomerfeest'gehouden. een beetje raar, want het is geen zomer meer.
Het is zelfs heel erg herfst. Nog raarder: het thema is Mexico!

Dat verklaart wel de aanwezigheid van Frida Kahlo op de tekening: zij was een Mexicaanse kunstenares die leefde van 1907 tot 1954. Als je haar levensverhaal leest, word je er een beetje treurig van , zo veel ging er daarin mis. Maar als je naar haar schilderijen kijkt zie je ook heel veel vrolijke kleuren en fleurigheid.

Zou Frida op deze tekening afrekenen met de vooroordelen van hoe iemand uit Mexico eruitziet en daarom deze voodoopop bewerken? En die blauwe dodo, is die al koud gemaakt? Kun jij de sleutel vinden? Rayhan uit groep 7 had hem meteen, maar had hem ergens anders verwacht, namelijk in de pop!

Heb je gezien wat de muizen aan het doen zijn? De grijze muis vergaat het niet zo goed, aan zijn ogen te zien. Want in de Donald Duck heb je altijd zulke ogen als je bewusteloos bent. Gelukkig gaat er in de Donald Duck nooit iemand dood, dus zal het ook hier wel meevallen.

Hopelijk is dat ook zo met het Mexicofeest morgenmiddag!

Ergens de balen van hebben

Souheila is de eerste leerling die dit schooljaar uit de Hoge Hoed is gevist!
Ze koos voor Ergens de balen van hebben.
Dit jaar tekenen de leerlingen zelf ook iets dat in de tekening verwerkt wordt.
Souheila heeft een kaars getekend. Als de tekening is ingekleurd kun je naast de kruk, de sleutel, de dodo, de muizen en de piramide óók die kaars vinden in de tekening.
In de inktversie is al het één en ander te zien.

Bijna nieuw meesterhuiswerk

Volgende week begint het nieuwe schooljaar en ook nieuw Meesterhuiswerk.
De kinderen die in groep 7 komen hebben allemaal al nagedacht over een uitdrukking, spreekwoord of gezegde. En vanaf volgende week gaan ze weer wekelijks worden omgezet in een tekening.

Toen ze thuiskwam zag ze dat de voordeur van haar huis op een kiertje stond...

Het laatste verhaal van dit schooljaar heb ik gescand.
Na de zomervakantie ga ik door met het Meesterhuiswerk, dan met een nieuwe groep 7!

Overstroming in het zandkasteel.

Het één-na-laatste verhaal van het schooljaar gaat over een bijzonder zandkasteel.

Door: Oumaima M en Cemre

Op een dag gingen wij naar het strand. Het was heerlijk weer. We hadden een strandbal meegenomen en een handdoek om na het zwemmen af te drogen. We hadden ook een zandkasteel gemaakt, het was zo groot dat we erin konden. Er waren twee tronen om erop te zitten. Toen aten we met een bal te spelen, maar de bal kwam bijna tegen het zandkasteel aan. Oumaima probeerde de bal tegen te houden maar ze viel op het zandkasteel. We dachten dat het zandkasteel kapot zou gaan maar de zandkasteel bleef staan, we ontdekten dat het zandkasteel zo stevig als steen was. We hadden ramen en deuren gemaakt die open en dicht konden met sleutels erbij. Toen we naar buiten keken zagen we dat iedereen wegrende. We dachten: "wat gebeurt er?" Toen keken we naar de zee en er kwam een tsunami! We deden de ramen en de deuren van het zandkasteel dicht, maar... het klepje van de dak zat nog open. Wij wisten dat niet en dachten dat we veilig waren. We zaten in een hoekje te wachten. We hoorden watergeluiden van de tweede verdieping. Cemre zei tegen Oumaima ik ga kijken wat er gebeurt. Cemre zag dat het klepje van de dak open stond er stroomde veel water naar binnen. Cemre rende naar beneden en zei tegen Oumaima: het klepje van de dak stond open! Oumaima en Cemre pobeerde het raampje dicht te doen maar de hele kamer zat vol met water. Na een paar uur was het eindelijk voorbij. We deden alsof er niks gebeurd was en speelden verder. Overal was een chaos maar onze zandkasteel was nog heel.

-EINDE-

Het monster werd opgepakt...

Het verhaal van Elif en Zakaria had iets te veel weg van een bestaand verhaal, dus ze hebben hier en daar iets moeten wijzigen. Zo veranderde onder meer de hoofdpersoon van clown in monster. De zwarte [in plaats van rode] ballon die hij had in de eerst versie is uit het verhaal geschreven, maar die heb ik er bij de tekening weer ingestopt. Om het verhaal iets vriendelijker te maken [ik heb een stuk over slaan weggelaten] heb ik het monster hier getekend in bijzijn van de muizen en de dodo. Maar slaan zij hem nou in de boeien of bevrijden ze het monster juist?
Groep 7, denk daar maar eens op Twenty-One-Pilotsachtige manier over na.

Op een dag gingen Elif en Ayse buiten spelen. Bij Polenstraat en Zakaria en Tom te voetballen naast hun. Toen zagen ze dat Tom verdwenen was daarna keken ze rond en zagen ze dat er een monster was die Tom meesleepte. Hij was echt heel eng. Ze wisten niet wat ze moesten doen. Daarom ging Zakaria, Ayse en Elif achter hem aan. Ze waren aangekomen bij een oud huis waar niemand woonde. Toen moest Ayse niezen en de monster hoorde hun en kwam naar hun toe maar Elif en Zakaria gingen wegrennen. Ayse viel en werd ook gepakt: hij bracht hun naar een garage. Ze bond hun vast aan een stoel. Hij ging naar buiten om te kijken waar Elif en Zakaria waren. Toen kwamen Elif en Zakaria naar binnen en gingen bevrijden. Toen zagen ze het monster voor hun staan. ze sloegen het monster. En gingen wegrennen. Ze belden de politie en de monster werd opgepakt. daarna werden Zakaria en Elif en Tom en Ayse geinterfiëwd [geïnterviewd;] door jeugdjournaal. Einde!!!

Elif en Zakaria.

Het vreemde meisje

Oumaima [K] en Mido schreven een naargeestig verhaal over een kwijtgeraakte hond.

Er was eens een vrouw die haar hond middenin de nacht uitliet. Ze ging naar het bos en wandelde daar een stukje. Er waren veel schaduwen van bomen. Plotseling hoorde ze een jankende wolf. Haar hond jankte terug. Ze stond verstijft van angst. Ze zag lichten aan en uit gaan in de verte. Toen ze daar was gingen de lichten uit en zag ze niks meer. Haar hond trok en duwde haar baasje zodat hij los kwam. Hij wou naar de wolven. Hij rende weg. Het baasje bleef alleen achter. Ze zocht de hond en kwam uiteindelijk bij ene donker huisje. Ze opende de deur. AAAAAAH! Er zat een mens met een witte jurk in de hoek. Het baasje denkt dat het een geest is en rent weg. Ze rent naar haar huis en haar hond is nooit teruggekomen. 

Geschrokken en een beetje bang...

Deze mevrouw is geschrokken, en een beetje bang. Maar waarom?
In het verhaal van Oumaima en Mido wordt het duidelijk. Lees het morgen hier!

Griezelfeest

Als je samen een verhaal schrijft, en tussendoor tips krijgt om het te verbeteren, zou je elkaar kunnen helpen erop te letten dat het verhaal telkens in dezelfde tijd, vanuit dezelfde persoon en in de juiste spelling is geschreven. Dat valt nog niet mee.
In hun verhaal voerden Hafsa en Obaid een persoon op die in een lamp hing. Dat is leuk te tekenen. De dodo komt niet in het verhaal voor, maar uiteraard wel in de tekening. Evenals de drie muizen, de piramide en de kruk.

Het verhaal:

Hamid en Hafsa zijn uitgenodigd voor een griezelig feest bij Magmout. Hamid en Hafsa gaan naar het centrum om griezelige kleding te kopen. Hamid koopt een skelettenpak en Hafsa koopt een Zombiepak. Ze gingen weer naar huis. En kleedden ons pakken daar aan. Ze gingen naar Magmouts huis. We klopten aan, maar Magmout deed niet open, maar een vampier.

Ben jij Magmout?
Hij antwoordde niet. Hamid zei: Eng pak.
Ik ben een echte vampier.
Kom maar binnen, zegt de vampier.
Dus Hamid en Hafsa gaan naar binnen.
Toen zagen ze een echte skelet en een echte spook.
Hamid en Hafsa vertrouwen het niet, want Magmout hangt aan de lamp. Magmout zij help mijn huis is beroofd.

[...]

Hafsa beldde de politie en Magmout hangde nog steeds aan de lamp. De politie ariveerde. De politie zij wat doen jullie. De vampier zegt Feesten!!! De politie zegt allemaal meekomen. Hafsa zij ik ben onschuldig. De politie zij alleen de griezels en Hamid. Hamid zij oke. De andere vrienden van Magmout waren op de wc opgesloten. ze gingen eruit en vroegen wat er aan de hand is. Dat is een lang verhaal, zegt Hafsa. Kunnen jullie mij eraf halen zegt Magmout. Dan kunnen we feesten. Dus iedereen haalde Magmout uit de lamp. En toen gingen ze feesten. Einde griezelfeest.

Hafsa & Obaid.

Ze keek goed en ze zag dat het een vampier was

In het verhaal dat Keziah en Karem samen schreven komt een vampier voor. Het verhaal lijkt goed af te lopen, maar als je de tekening goed bekijkt, kon dat wel eens niet helemaal zo zijn.

Verhaal Keziah En Karem:
Keziah, Karim en Mahmoet gingen naar het bos en zagen onderweg allemaal mooie oude gebouwen, want ze wonen in de stad. Ze waren aangekomen bij het bos, maar het was al donker geworden en Mahmoet zei: gaan we nu al weg? Karim zei: Nee, kom, we blijven nog even.
Even later zagen we een vriend van ons genaamd Laura. We gingen naar Laura, we zeiden: Hoe gaat het? Goed, zei ze. Toen zagen we een enge man naar ons toe lopen. Karim zei: Dat is een vampier. Laura zei: Dat kan toch niet waar zijn. Ze keek goed en ze zag dat het een vampier was. Hij kwam dichterbij en ze zeiden: wat wil je van ons? Hij antwoordde niet, dus gingen we wegrennen. Hij kwam achter ons aan. We gingen naar huis. We keken uit het raam en ineens was hij verdwenen...

De Duistere Lina

Lina en Ensar [niet dezelfde als in het verhaal] schreven over zombies en een duistere legende. Een spannend verhaal met leuke dialogen. Omdat het bijna Pasen is heb ik van De Duistere Lina een haas gemaakt.

De Duistere Lina 

Er was eens een jongen... Zijn naam was Ensar en hij was wel apart, dus ga maar door met lezen dan zie je wat hem te wachten staat. 

Stop!! Je maakt me bang, zei Mehmet -de vriend van Ensar. Het is al inmiddels tien uur in de avond en jij praat over zombies. Ensar: nou, nou, je overdrijft wel, want ik zei alleen dat er een zombiekoningin bestaat die mensen opeet. 
Stil!! Oké, dan gaan we maar slapen hè? 
Ja, beter, zei Mehmet met een boos gezicht. 

6 uur later. 

Psst, Mehmet, kom, we komen te laat! Oké, oké, ik kom. Jas, tas, klaar. En we gaan. Onderweg zaten ze  te praten over het werkstuk van Ensar: ik ga mijn werkstuk houden over dat horrorverhaal, maar ik ben erg zenuwachtig. 
Ja, zeker gaan Mike en Daan je wel uitlachen door dat kinderachtige onderwerp. 
Jahh, weet ik, ik word het hele jaar gepest over dat onderwerp, net als vorig jaar. 

Mehmet: Ensar, kijk eens naar buiten, een koningin. Ensar: dat is niet de koningin, dat is de duisternis van de graven. Blijf binnen, doe alle ramen en deuren dicht. Mehmet: kijk, zombies. Ik heb dat gelezen in een boek. Het heet: De Duistere Lina. Ensar: daarom moet alles dicht, dus help me een handje. Dus Ensar en Mehmet gingen alle ramen en deuren dicht doen. Even later waren ze klaar. 

Ze bleven 10  uur binnen. Ensar zat een beetje te spieken. en toen was De Duistere Lina weer weg. Alles was weer veilig en iedereen was blij. 



.

Mysterieuze drup

Deze week mochten Fatima en Aryan een fragment schrijven. Zij schreven over een mysterieus gedruppel en een onheilspellende nacht met schaduwstemmen.

FRAGMENT FATIMA & ARYAN
In de nacht lag ik te slapen. Opeens hoorde ik de deurbel. Ik opende de deur en keek naar buiten, maar er was niemand. Toen ik weer naar boven ging hoorde ik weer de deurbel. Toen riep ik mijn vriend. Mijn vriend zei: "Wat is er?" Ik zei: "Er is gevaar; er belt steeds iemand aan de deurbel." Opeens hoorde ik een bliks en zag op het raam een schaduw. Ik wreef in mijn ogen en de schaduw verdween. Ik belde de politie, maar die nam niet op. Toen hoorde ik een piep. Opeens hoorde ik een schaduwstem die zei: "Ik sta voor je deur." Ik deed snel de telefoon uit. Daarna hoorde ik een drup. Daarom ging ik naar beneden. Toen ik steeds dichterbij de keuken kwam hoorde ik de drup harder. Drup. Drup! DRUP! Toen ik bij de keuken was zag ik niks en hoorde ik niks. Opeens hoorde ik weer de deurbel. Ik ging naar de deur. En ging naar buiten. Ik zei: "Hallo, wie is daar?" Ik keek naar links en zag een schaduw die steeds dichterbij kwam...

In de tekening zie dat de muizen bibberend van angst onder de deken zijn gekropen. De dodo zit bovenop het hemelbed, met bibberende snavel, maar naast hem staat een belletje. Komt daar het geluid vandaan? En dat gedrup?

Sarah Ster in het winkelcentrum

Jinane en Rami schreven een spannend en onheilspellend moment dat zich afspeelt in een winkelcentrum. Misschien wel in hetzelfde winkelcentrum als het verhaal van Aya en Maysaa, van twee weken geleden. Dat is dan wellicht wel een winkelcentrum waar je een blokje voor om moet lopen. En dan om er vandáán te gaan en niet ernaartoe.

FRAGMENT JINANE EN RAMI:

Sarah Ster in het winkelcentrum 

Sarah Ster ging naar het winkelcentrum en er was bijna niemand. Het was heel rustig, maar er was iemand met een zwart masker. Sarah Ster vond het heel eng. Ze was toen erg bang maar vroeg wie het was. Het was... Degene kwam steeds dichterbij en dichterbij tot hij vlak voor haar stond. Ze wou de politie bellen, maar haar telefoon werd afgepakt. Hij liep steeds naar voren tot Sarah in een hoekje zat. Hij bond haar vast en toen zat hij naast haar. Hij ging vragen stellen, totdat Sarah Ster een harde gil gaf en toen hoorde ze mensen lopen. Het was Hamid. Ahmed stond op de uitkijk. Hij waarschuwde degene met het masker dat er mensen aankwamen...

Op het hoge middengedeelte van de betegelde bank staat een kunstwerk van neonbuizen in de vorm van de kruk. De witte muis sleept op de grond een sleutel naar het vastgebonden meisje op de bank. Aan de andere kan een meisje dat haar zwarte bivakmuts heeft afgedaan en iets hoort...

Bij jezelf te rade gaan

Oumaima is de de laatste leerling die uit de hoge hoed is gekomen om een uitdrukking te kiezen. Ze koos voor bij jezelf te rade gaan.

Als je huiswerk steeds niet af is, maar je kent wel het tijdschrift Ostern uit je hoofd, moet je misschien even bij zelf te rade gaan.

Kan die tafel eigenlijk wel? Je ziet zo dat die ene poot niet klopt. Maar de poten van de dodo gaan om de buis heen, dus zit er wel een blad in de tafel?

Achterop het tijdschrift [wat betekent eigenlijk Ostern?] staat een meisje met een haarband in de vorm van een eenhoornhoorn én een ijsje met discodip. De drie muizen zijn op weg naar een blokje kaas met een vlag. Maar niet de Nederlandse vlag. Hebben ze soms met elkaar te maken: het vlaggetje, het boekje op de kruk en het tijdschrift? Het boek op tafel trouwens ook, en niet alleen qua titel, maar ook qua tekst op de rug van het boek. Vergelijk het maar eens met hoe de titel op de rug van een Nederlands boek staat.

Nu ga ik weer twee leerlingen uit de hoge hoed halen die samen een verhaal verzinnen waar de tekening van volgende week over zal gaan.

Nieuw soort Meesterhuiswerk

Alle kinderen zijn aan de beurt geweest [Oumaima: jij bent vandaag], maar het Meesterhuiswerk gaat door. Vanaf nu trek ik elke week twee kinderen uit de hoge hoed die samen een een fragment schrijven van een spannend verhaal. Hoe het verhaal verder gaat, gaan de kinderen in groepjes verzinnen en laten zien aan de rest van de klas. Hoe ik het me voorstel zie je nu elke maandag in een nieuwe Meesterhuiswerktekening.

Deze week een fragment dat Aya en Maysaa samen verzonnen:

Onweer in het bos

De vier vriendinnen Maddie, Holly, Maysaa en Aya hebben net geshopt.
Maddie stelde voor om te gaan wandelen in het bos.
Maysaa zei: "Maar het wordt slecht weer".
"Nee,"zei Maddie, "Het wordt geen slecht weer."
"Echt wel!" "Echt niet!" FLITS! Aya is weg! "Oh nee!"

schets

Op de tekening zie je een houten roltrap. In 1900 werd deze uitvinding voor gepresenteerd op de Wereldtentoonstelling in Parijs. De firma Otis Elevator Company kocht het patent en ging op grote schaal roltrappen maken en verkopen. Dat doen ze tot op de dag van vandaag!
In Nederland werd de eerste roltrap in 1926 gebouwd in het warenhuis van de Bijenkorf in Den Haag.
Het Wynyardstation in Sydney, Australië, kreeg in 1931 een houten roltrap. Na tachtig jaar moest die vervangen worden. Maar de oude is niet weggegooid. De Australische kunstenaar Chris Fox toverde de traptreden om in een soort Möbiusband aan het plafond van het station. 

In de aap gelogeerd

Zoek de twee verschillen...

"Laat ik dit jaar op tijd beginnen met het verven van alle paaseieren", zei Paashaas. Hij pakte de mand met eieren, die toch niet meer mochten worden gegeten na de Carnaval, en zette hem op tafel. "Zijn ze al gekookt?" "Ja," knikte de dodo, hij klom op de teugel van de mand, "vanmorgen. Het vasten tot Pasen kan nu echt beginnen."
"Brr" Paashaas bibberde, "Zijn we veertig dagen even veilig. Maar voor je het weet is het kerst en moet je als haas je leven weer vrezen." "Mja," de dodo lachte schamper, "Ik ken het gevoel; ik ben in de Gouden Eeuw al uitgestorven." "Oja, sorry." "Ach, als ik er even niet over nadenk, is het ook niet zo erg", zei de dodo. "Zullen we de verfspullen pakken?"

... Hoe kan dit verhaal aflopen zodat het spreekwoord dat Mido koos: in de aap gelogeerd, erop van toepassing kan zijn? [Het verhaal dat dit spreekwoord is voortgekomen uit de Amsterdamse Herberg Het Aepje -waar het vol zou zitten met vlooien en je dus mooi in de aap gelogeerd bent- is erg onzeker, want er is nooit hard bewijs voor in de archieven gevonden.]

Op de tekening zie je dat deze Paashaas [zijn er meer dan één?] de eieren wil gaan verven. In het boekje dat op tafel ligt staan voorbeelden. Daarin zie je ook de kruk en personen met judokleding. Want dat moest erin. En de mand met eieren herbergt veel meer dan alleen gekookte eieren die katholieken in de veertigdagentijd niet mochten eten [net als vlees]. Eigenlijk is het een omgekeerde ramadan: eerst feest en dan vasten. Het suikerfeest is juist net andersom, namelijk ná het vasten. Alleen doet bijna niemand die carnaval viert meer aan het veertig dagen vasten. Zou het de ramadan ook zo vergaan zijn over een paar eeuwen?

Net als vorige week ook nu weer twee tekeningen die heel erg op elkaar lijken. Want nu was ik weer iets vergeten. twee dingen zelfs. Vorige week zag Ensar het meteen: de streepjes op het kleed. Klopt! Wie in groep 7 ziet het nu als eerst?

Aan het eind van je Latijn zijn

Zoek de verschillen tussen en beide tekeningen. [Spoiler Alert: zwarte lijnen op het kleed.
Ik was er een paar vergeten over te doen na het inkleuren van het gouden kleed.]

Waarom is deze dame aan het eind van haar latijn? Heeft ze het lied al heel vaak gezongen en moest het telkens over? Net zo lang tot het helemaal perfect was? Of zingt ze zelfs in het Latijn? Ze heeft wel een mooie studio, met op de vloer een kleed voor de akoestiek [met daarop gouden rozen, daar koos Cemre voor.] En een prachtige microfoon [afgekeken van een jaren dertig radiostudio. Alleen de vloerstandaard heb ik elf verzonnen]. Ze mag trouwens niet te ver naar achter stappen, want dan is ze aan het eind van haar koptelefoonsnoer. De uitdrukking aan het eind van je Latijn zijn [met hoofdletter] bestaat in de Franse taal al bijna een half millennium. In het Nederlands is hij nog niet zo lang in gebruik. 

Het Latijn was een taal die vooral door rijke mensen werd geleerd en gebruikt en kerkdiensten waren in het Latijn. Het leren van de taal kostte veel tijd. Ook nu nog. Maar het is ook heel leuk, omdat veel woorden die we nu nog gebruiken voortkomen uit  Latijnse woorden. Zelfs in sommige maandnamen zitten nog stukjes Latijn: september, oktober en december bijvoorbeeld. Dat waren vroeger de zevende, achtste en tiende maand. Voordat we besloten het jaar met januari te laten beginnen, begon hij met maart. Ook veel logischer: nieuw jaar, bijna lente. Nieuw jaar, dus de laatste maand -februari- heeft minder dagen dan de rest. [En het zou best handig zijn qua feestdagen: dan zitten Sinterklaas, kerst en Oud & Nieuw minder opeen.]

Omdat de meeste mensen én gelovig én arm waren, gingen ze braaf naar de kerk. Maar omdat die arme mensen de taal nauwelijks begrepen, waren ze waarschijnlijk halverwege de kerkdienst de draad al kwijt: hun woordenschat Latijn was op: ze waren aan het eind van hun Latijn.
En dan de rijken. Die moesten de taal onder de knie krijgen. En uren, dagen studeren. Jaren. Voordat ze aan het eind van hun Latijn waren waren ze al aan het eind van hun Latijn!

Iets door de vingers zien

Ik heb jarenlang onder een bodhiboom gezeten.
Net als Siddhartha Gautama, die boeddha, verlicht, werd.
Ik voel me ook al best boeddhist, verlicht, zen.
En bijna klaar om te reïncarneren in misschien wel de volgende boeddha.
Ik heb een goed gewaad aan, met handnervige bladen.
Dankzij Keziah, die deze bladeren aandroeg.
[en als ze niet goed zijn, Keziah, zie je het dan door de vingers?]

Alleen krijg ik die mudra's niet voor elkaar!
Die symbolische gebaren met je handen. 
Zou dat ook door de vingers gezien worden?
Of zou ik daardoor juist reïncarneren in iets lagers, en kost het me karmapunten?
Wie beslist dat eigenlijk? Want het boeddhisme heeft geen god.
Moeilijk hoor.

Sja, leven is lijden, dukkha, onvolmaakt. Dat heb ik geleerd. 
De vier edele waarheden.
En Gautama heeft het dharmachakra, het wiel van Dharma, in gang gezet.
Met zijn acht spaken. Voor het achtvoudige pad naar verlichting. 
Wat waren die regels ook alweer? Net zoiets als de tien geboden, maar dan acht.
Dat draait maar door. Zoals de srivatsa, de oneindige knoop.
Lijkt wel wat op swastika, die draait ook oneindig door.
Jammer dat hij zijn positieve betekenis in de westerse wereld kwijt is geraakt.
Misschien komt dat nog eens terug. Zou ik heel wat karmapunten voor over hebben.
Gelukkig kent het hindoeïsme de positieve swastika nog.
Dus het boeddhisme ook een beetje, want dat is afgeleid van het hindoeïsme.

Maar nu even verder oefenen met de mudra's.
Alleen de namasté lukt, dat is de anjali mudra.
En misschien die flash mudra, met een rondje van je vingers.
In Australië noemen ze het ballgazing.
Maar dat kost je alleen maar karmapunten, want slaan mag niet.
Raar spel ook trouwens ook.
Het gebaar heeft wel iets van de gyana mudra.

Maar ik denk nu weer veel te veel.
ik ga zen oefenen.
Zoals het geluid van één klappende hand.
En raadsels die je niet kunt oplossen. 
dat heb ik geleerd bij Oh Mijn Hemel.

Even mijn klankschaal zoeken.

Het ei van Columbus

Waaaa! De trein is te laat!
Te laat klaar eigenlijk.
Want deze tekening is nog niet helemaal af. Ik moet hem nog verder inkleuren.
Daarom eerst een foto en morgen of overmorgen of over-overmorgen de hele tekening, kant-en-klaar.

Je kunt het ei van Columbus er wel vast uit proberen te halen.
En dan niet de gouden eieren van de gouden kip -
die moesten er namelijk ook in van Zakaria.

-UPDATE, één dag later-

Dames en heren, het volgende station is...
De stoomtrein is af! En hij kan naar de overkant van het ravijn zonder helemaal naar beneden en daarna weer helemaal naar boven te moeten. Gewoon door rechtdoor te gaan. Over een brug weliswaar, want zelfs bij Harry Potter kunnen treinen niet vliegen. Wat een eenvoudig idee! Heeft iemand dit zelf verzonnen -bruggen- of is het afgekeken van omgevallen bomen over beekjes?

De brug op de tekening is geïnspireerd op de brug die Maciej uit groep 8 vorig jaar heeft verzonnen en gebouwd. De vorm van deze brug lijkt wel een beetje op een letter. Een handige letter, waarbij het gewicht van de brug goed gedragen kan worden. Simpel, maar kom er maar eens op! 

Hoog van de toren blazen

"Wauw, de Nieuwe Bavo van Lego! Kijken hoe snel ik die kan maken."

"Mij lukt het in een dag. Of nee, misschien wel sneller!"
"Echt, pap?"
"Tuurlijk, maar misschien niet vandáág, want ik moet zo boodschappen doen."

"Ik ben al begonnen, maar waar is de bouwtekening?" 

Van de echte Nieuwe Bavokerk in Haarlem waren heel veel bouwtekeningen. Het duurde ruim dertig jaar voordat de kerk klaar was, maar er werd niet de hele tijd gebouwd. Er was een lange pauze omdat het geld op was. Voor de torens werden verschillende ontwerpen gemaakt. De torens die uiteindelijk gebouwd werden lijken plat, maar zoals je ziet in de legotorens die de dodo al gebouwd heeft, hebben ze wel een schuin dak, alleen zie je dat vanaf beneden niet. 

De kinderen van groep 7 hebben het wel gezien, want zij hebben de tweehonderdvijfenzeventig treden van de klokkentoren beklommen en hadden toen uitzicht over heel Haarlem. Althans, als het niet zou sneeuwen en zo mistig zou zijn geweest. Nu konden we nog net de andere toren zien en mijn huis, blazend in je handen van de kou.

Is dat dan ook meteen Hoog van de toren blazen, de uitdrukking waar Obaid voor koos? 

In de tekening herken je misschien naast de torens van de Bavokerk een stoel en een lamp van Gerrit Rietveld. Van Obaid mocht ik een combinatie tekenen van de Nieuwe Bavo en Rietveld. Ik koos ervoor een legopakket te maken van de kathedraal. Op google zag ik dat veel mensen het Rietveld-Schröderhuis van lego hebben gemaakt. Dus als je met lego bouwt, ben je een beetje Rietveld!

Deze boekenkastjes heeft Rietveld niet bedacht, maar die heeft mevrouw Schröder zelf aan haar huis toegevoegd. [Dat wil ik ook gaan doen thuis!]

Ik vind het raam- en deurbeslag in het Rietveld-Schröderhuis opvallend traditioneel. Zou Gerrit Rietveld het niet belangrijk hebben gevonden om ook dit heel strak en recht te maken, zoals de rest van het huis? 

Dit plankje vind ik heel grappig, vooral vanwege de standaardsteun [weliswaar De Stijl waardig zwart], die nu nog steeds bij de bouwmarkt te vinden is. Het hangt op het toilet van het Rietveld-Schröderhuis. Zou er een wc-rol op hebben gestaan? Of de wc-eend? Of helemaal niets? 

Toen Rietveld deze glazen boenkasten bedacht en maakte, was het nog hoogst ongebruikelijk om glazen keukenkasten te hebben. 

In het echte huis van mevrouw Schröder zijn het kopje en de steen te vinden die ook op de kruk in de tekening liggen.

Gerrit Rietveld vond het mooi dat binnen en buiten in elkaar overlopen, dat zag je al goed in zijn eerste zelf ontworpen huis huis, uit 1924. Bijvoorbeeld bij het plafond, dat door lijkt te lopen naar buiten. Het vloerkleed op de tekening is net een groene legoplaat, waarmee de tekening ook tegelijkertijd binnen en buiten is.  

De boom in de tuin van het Rietveld-Schröderhuis lijkt wel een beetje op de boom van Mondriaan -een collega van Rietveld bij de Stijl.