Iets door de vingers zien

Ik heb jarenlang onder een bodhiboom gezeten.
Net als Siddhartha Gautama, die boeddha, verlicht, werd.
Ik voel me ook al best boeddhist, verlicht, zen.
En bijna klaar om te reïncarneren in misschien wel de volgende boeddha.
Ik heb een goed gewaad aan, met handnervige bladen.
Dankzij Keziah, die deze bladeren aandroeg.
[en als ze niet goed zijn, Keziah, zie je het dan door de vingers?]

Alleen krijg ik die mudra's niet voor elkaar!
Die symbolische gebaren met je handen. 
Zou dat ook door de vingers gezien worden?
Of zou ik daardoor juist reïncarneren in iets lagers, en kost het me karmapunten?
Wie beslist dat eigenlijk? Want het boeddhisme heeft geen god.
Moeilijk hoor.

Sja, leven is lijden, dukkha, onvolmaakt. Dat heb ik geleerd. 
De vier edele waarheden.
En Gautama heeft het dharmachakra, het wiel van Dharma, in gang gezet.
Met zijn acht spaken. Voor het achtvoudige pad naar verlichting. 
Wat waren die regels ook alweer? Net zoiets als de tien geboden, maar dan acht.
Dat draait maar door. Zoals de srivatsa, de oneindige knoop.
Lijkt wel wat op swastika, die draait ook oneindig door.
Jammer dat hij zijn positieve betekenis in de westerse wereld kwijt is geraakt.
Misschien komt dat nog eens terug. Zou ik heel wat karmapunten voor over hebben.
Gelukkig kent het hindoeïsme de positieve swastika nog.
Dus het boeddhisme ook een beetje, want dat is afgeleid van het hindoeïsme.

Maar nu even verder oefenen met de mudra's.
Alleen de namasté lukt, dat is de anjali mudra.
En misschien die flash mudra, met een rondje van je vingers.
In Australië noemen ze het ballgazing.
Maar dat kost je alleen maar karmapunten, want slaan mag niet.
Raar spel ook trouwens ook.
Het gebaar heeft wel iets van de gyana mudra.

Maar ik denk nu weer veel te veel.
ik ga zen oefenen.
Zoals het geluid van één klappende hand.
En raadsels die je niet kunt oplossen. 
dat heb ik geleerd bij Oh Mijn Hemel.

Even mijn klankschaal zoeken.