Drie juni ben ik -weer- naar Zweden gevlogen. Ongeveer een week daarvoor was het plan ontstaan een blog in het leven te roepen waarop nu en dan te lezen is wat ik eigenlijk uitvoer in Zweden.
De meeste mensen die mij kennen weten dat ik daar vaak naartoe ga. Dat ik mij daar bevind in een hotel genaamd Björns Wärdshus. Dat ik daar verf, gebouwen tracht in oude luister te herstellen, ontbijt loop, spring op een trampoline, zwem in meren en natuurlijk teken. Afgelopen dagen zat het hotel vol jonge golfers -het werden er wel steeds minder; het was een wedstrijd- maar de eerste wedstrijden begonnen iedere dag om zeven uur, dus wilden de menschen graag om kwart voor zes ontbijt.
Voordat de golfers kwamen hadden we een groep dames in de härbre -timmerstuga- die we [om te beginnen van binnen] heel erg gerenoveerd hebben en waaraan de laatste hand werd gelegd terwijl de dames buiten op gras [maar niet direct op het gras, er zaten wel stoelen tussen de dames en het gras] alvast aan de gin zaten. Het duurde dus even voor de tijd was gevonden een blog te scheppen.
Maar toen ik vanochtend om vijf uur opstond, buiten de mist aanschouwde die langzaamaan verdreven werd door een warmheldere zon en de Löfbergs Lila koffie kop na kop door mijn keel liet glijden werd de tijd gevonden.
Rasmusuyi is geboren.
De meeste mensen die mij kennen weten dat ik daar vaak naartoe ga. Dat ik mij daar bevind in een hotel genaamd Björns Wärdshus. Dat ik daar verf, gebouwen tracht in oude luister te herstellen, ontbijt loop, spring op een trampoline, zwem in meren en natuurlijk teken. Afgelopen dagen zat het hotel vol jonge golfers -het werden er wel steeds minder; het was een wedstrijd- maar de eerste wedstrijden begonnen iedere dag om zeven uur, dus wilden de menschen graag om kwart voor zes ontbijt.
Voordat de golfers kwamen hadden we een groep dames in de härbre -timmerstuga- die we [om te beginnen van binnen] heel erg gerenoveerd hebben en waaraan de laatste hand werd gelegd terwijl de dames buiten op gras [maar niet direct op het gras, er zaten wel stoelen tussen de dames en het gras] alvast aan de gin zaten. Het duurde dus even voor de tijd was gevonden een blog te scheppen.
Maar toen ik vanochtend om vijf uur opstond, buiten de mist aanschouwde die langzaamaan verdreven werd door een warmheldere zon en de Löfbergs Lila koffie kop na kop door mijn keel liet glijden werd de tijd gevonden.
Rasmusuyi is geboren.
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderen