De klok tikte langzaamaan naar vier uur.

Op een maandag even geleden kwamen er mensen koken in Björns.

Niet Janjaap, niet Marjan, niet Ilona of Korine, niet iemand anders in of om Björns, maar een groep van tien mensen. Tien vreemde mensen.

Dit was was nog niet vaak vertoond.

Het was dan ook een speciaal verzoek. Van mensen die twee vrienden hebben met een feestelijkheid -iets met heel lang trouwen ofzo- en dat samen met hen wilden vieren in de vorm van een samenkookfestijn.

Nadat er van alles was overlegd, voorstellen qua eten en tijden en geld en zo voort was het zover om vier uur 's middags op zestien juni tweeduizendacht.

MenyLagar mat från söder med svenska råvaror
Färsk tortellini med 3 olika fyllningar
(ost, vilt, svamp)

Coq au vin

Tiramisu

Kaffe
Välkommen åter!
Björns Wärdshus Rådavägen 11
683 93 Råda
www.bjornswardshus.se

Verse tortellini met drie verschillende vullingen maken was een belangrijke opdracht voor de mensen. Net als de Tiramisu en de Coq au Vin, en omdat het een echt doe-het-zelf feest werd, mochten ze ook zelf helpen de tafel te schikken en de glazen te poetsen.

De ingrediënten waren er natuurlijk wel al, als de mensen met vol verwachting kloppende harten zouden binnenstappen.

Daarom reden we twee uur voordat ze zouden komen naar de Ica een halve kilometer verderop om Ragmjöl te halen. Dat is meel, maar meel die niet zo veel vocht opneemt, roggemeel. Als je zelf thuis of ergens anders wel eens pasta kookt en het loopt uit tot een soort kleimassa, kan dat verschillende redenen hebben. Twee veelvoorkomende redenen zijn: Je bent geen kookgenie, let niet goed op bij het koken of bent slecht op het gebied van Italiaanse specialiteiten. En: je hebt pasta, gemaakt met meel die veel vocht opneemt en daarom je wervelende gerecht in het gevolg van een wervelstorm verandert.Bij onze eigen Ica de enige supermarkt in Råda- was geen rågmjöl te vinden.
Maar we móésten het hebben.Uddeholm, een plaats vijf kilometer verderop, om de hoek, ook aan het Rådasjön, heeft helemaal geen supermarkt. Daar gingen we het dus niet proberen.

Hagfors, vijftien kiliometer van Råda, waar we altijd de boodschappen doen als we meer dan een pak melk, een pak fil en drie deciliter creme fraiche nodig hebben, heeft maar liefst vier supermarkten! De klok tikte langzaamaan naar vier uur.

In Björns was ik het menu en middagprogramma [overzicht is voor iedereen prettig] voor de mensen aan het typen en de gerechten die ze zouden gaan maken aan het scannen en bijwerken om ze voor alle Jamie Olivers of Gordon Ramsays uit te printen en met een nietje of vierkantegaatjesring tot hun eigen mini-kookboek te maken.

Een handvol anderen was in de keuken om tot in de kleinste hoekjes alle spullen die niet nodig waren op dat moment op een andere plek te zetten zodat er overal mensen konden staan en werken. In het café -dat we café of cafetaria noemen en dat 's ochtends de ontbijtzaal is, overdag de dag plek waar bezoekers van The Big Four kunnen zitten en dat 's avonds als er niet zo veel gasten zijn als restaurant dienst doet in plaats van de grote eetzaal- werden dienbladen met glazen, bakken bestek, bestek en andere tafeldekspullen klaar gezet.

Hagfors, een plaats met vijfduizend inwoners, verdeeld over zeshonderd hectare, [de hele kommun, gemeente, Hagfors, een gebied van 2000 vierkante kilometer, heeft 13000 inwoners, dat neerkomt op 7,2 inwoners per vierkante kilometer. -Even ter vergelijking: Nederland heeft gemiddeld 480 inwoners per km², Zweden 22-] met zijn vier supermarkten kreeg op dat moment bezoek van twee mensen op zoek naar ragmjöl. Zij verlieten even later als tevreden klant de zaak, om tien minuten later precies op tijd op Björns te arriveren en de kookmensen -die zojuist vriendelijk welkom werden geheten- voorbij te lopen en de gewonnen meel naar de keuken te brengen en te doen alsof we het al dagen in huis hadden.

de mensen die kwamen om te koken vonden alles jättegott en enorm nöjt en alles was erg trevligt: ze vonden het goed, leuk en waren tevreden. Dat bleef de hele avond zo, en ze ginggen niet alleen met een minikookboek weer terug naar huis, maar ook met de wetenschap hoe pasta met vulling te maken, tafel te dekken en tiramisu.

Het prettige van een hotel met restaurant waar eten wordt gemaakt, is dat er wel es wat over blijft.

Zoals tiramisu, gemaakt door tien mensen die dat nog nooit gedaan hadden.

Als ze dat allemaal goed oefenen en dan de handen ineenslaan en het nogmaals maken wordt het vast erg lekker. Nu smaakte het naar tiramisu, alleen naar tiramisu die per onfgeluk in een meer is gevallen en er vervolgens snel uit is gehaald en is geserveerd met stralend gezicht alsof er nietsch aan de hand is. Maar met veel kook-en-bakliefde gekleid.

Ook was er -veel- pastadeeg over. Helemaal niet erg. De volgende dag was het onze eigen beurt. Zonder eigen kookboek, maar met ragmjöl haalden we de pastamachine/molen-of-iets tevoorschijn, de deegroller, kaas en stukken eland [elandengehakt] als vulling en gingen aan de slag.

Als je allergisch voor gluten bent is denk ik het lastig om pasta te maken. Het deeg is eerst een bal. Die rol je uit zodat ie door de machine kan, om het nog dunner te maken. Dat doe je op stand één van de machine. je krijgt een lang stuk deeg. Dan klik je machine door naar twee, waardoor de ruimte waardoor je het deeg laat gaan iets smaller wordt. Je deeg wordt langer en dunner, maar breekt niet. dat doen de gluten, die houden het soepelen elastisch. [Dus als je geen rimpels wil, moet je veel gluten eten.] Dit gaat door tot stand zes, dat is de goede dikte.

Als je een tortellinivorm hebt leg je daarna een stuk deeg over de vorm. Heb je dat niet, mag je zelf vorm en grootte verzinnen. Je loopt met je wijsvinger en middelvinger over het deeg en duwt het een stukje naar beneden, of je doet eerst de onderste rij en dan de bovenste, of om de beurt. Als je dit tien keer achtereen doet, is het ook leuk om tien verschillende manieren te gebruiken. Dat maakt afwisselende pasta.
Enfin, je duwt op zelfgekozem wijze voorzichtig vierkante kuiltjes in het deeg, die je kunt vullen met bijvoorbeeld kaas, hele zachte, of elandengehakt, of snoep, zoals een piñata -maar dat wordt wel erg klein-, of iets met groente. Daarna een laag deeg erover en goed aanrollen. Dan houd je de vrom op zijn kop en komen er als een Italiaanse regen allemaal blokjes pasta naar beneden. Bij ons was het één blok, dus namen we een andere tool uit de zuid-europese keuken en sneden met de pizzaroller zesendertig stukken uit één stuk.

Als je dit gedaan hebt, begin je weer met het rollen van het deeg. Twee á drie dagen later heb je dan een heerlijk bord eigengemaakte pasta onder je neus. Niet zweeds, maar wel lekker.

Het zweedse eten begint volgende week weer. Dan gaan de buffetten van start, met zweedse gerechten en eten gemaakt met veel ingrediënten uit onze eigen provincie, Värmland, zoals bijvoorbeeld de zalm van Gustavalax, en jam en sap van torfolk, www.torfolk.se.

Dit bericht wordt nog getjekt op eventuele typfouten, onjuistheden of zinnen die geen lekker huppeltje hebben.