
Björns Wärdshus lijkt zijn eigen hotelmees te hebben. Gister liep ik met een stapel lege borden en een mand die tot even daarvoor met vers brood gevuld was door het restaurant naar de keuken. Direct na de klapdeur draaide ik me naar rechts om de borden in de afwaskeuken te zetten en plotseling bukte ik me omdat er blåmes, een koolmees, aan kwam razen via de veranda -waar Wibi piano zat te spelen- en de bijkeuken de keuken in!
Toen ik mij realiseerde dat ik een vogel zag, vloog ie alweer dezelfde route terug naar buiten. Hij heeft deze route al vaker gevlogen, hoorde ik. Komt binnen, gaat soms heel even zitten en vertrekt dan weer. Vandaag maar liefst twee keer!
Misschien doet ie een wedstrijd met zichzelf, om telkens sneller door de keuken te vliegen zónder ergens tegenaan te vliegen [tegen een omhooggehouden koekenpan bijvoorbeeld] of heeft ie samen met een paar vriendjesmezen een weddenschap dat ie het niet nóg een keer durft. Of hij kan zich niet zo goed dingen herinneren en zoekt iedere keer opnieuw of er in de keuken nog ergens iets te eten verstopt is.
jättekul berättelse!
BeantwoordenVerwijderenpuss och kram
Ellen
Als naloper van literatuurcriticus Kees Fens moet ik u erop attenderen dat deze blog geschreven is alsof u bent geraakt door de impulsieve actualiteit en dit heeft vertaald en verpakt heeft in luchtige letters.
BeantwoordenVerwijderenGroeten aan Wibi.
Geschreven door: Oswaldo Heinen