Als los zand aan elkaar

Om de Bliksemse Boel te laten werken met de goed dichtgetoverde pot weer worden opengemaakt. Dat kan met een toverspreuk van Dolores. De spreuk staat in minilettertjes op een stuk papier, opgevouwen in de vorm van een zeshoek, mar één puntje flapt terug, dus het lijkt wel een scheve vijfhoek. De draak gaat proberen de spreuk uit te spreken, want hij kan het best tegen vuur -mocht de pot ineens openspringen. Hij frommelt het papiertje open en kijkt naar de tekens. Maar hij tuurt en tuurt en zegt: "Ik heb geen idee wat er staat, dit is veel te klein voor een grote draak als ik." "Daar heb ik iets voor."

Rodanim loopt naar zijn rugzak en zoekt in een paar vakken. Dan komt hij terug met een vergrootglas: "Nu gaat het vast beter." De draak buigt voorover om het vergrootglas aan te nemen. Zijn enorme sjaal zwiept vlak langs de zijkant van het ravijn en veegt bijna de muizen van de rand. De Zwarte en de Witte muis springen nog net tijd achteruit de sneeuw in. De Grijze wankelt en valt in de diepte. Na een paar salto's kan het kan het zich met zijn voorpootjes vastgrijpen aan het uiteinde van de sjaal. Trillend van schrik kruipt hij over de wol naar boven. De muis kijkt omhoog. Het grote hoofd met de neusgaten waar normaal rook uitkomt is ver boven hem. De draak heeft helemaal niet gemerkt dat er iets is gebeurd. Hij is veel te druk met de spreuk. 

De draak buigt zijn lange nek over het papier en probeert de tekens te ontcijferen. "Nou, dit hangt als los zand aan elkaar, hiermee krijg ik die pot nooit open."

Wordt vervolgd...