[Niet] op alle slakken zout leggen

"Ik heb het nog nooit zo zout gegeten", zei mijn oma, als ze iets wel héél erg vond.
Door zout in de wond te strooien maak je het nóg erger.
Dan roep je misschien heel onaardig: opzouten!
Of moet iemand het met een korreltje zout nemen, zodat het wel meevalt, en niet op alle slakken zout leggen, dus niet zo zeuren over kleinigheden.

Zonder een enkel korreltje zout zou je in deze tekening de Nieuwe Bavo kunnen zien, de kerk tegenover mijn huis. Daar fietst groep 7 aanstaande vrijdag naartoe voor een rondleiding en een beklimming van de driehonderd torentreden.
Of is het een grote slak, want die koos Elif, samen met het spreekwoord. [Ik ben trouwens vergeten om de tekening te scannen voordat ik hem inkleurde -dat doe ik namelijk altijd. Jammer, maar ach, je moet niet op alle slakken zout leggen.]
En wat gebeurt er op de tekening? Heeft de slakkenkerk een hele grote bek, waarmee hij iedereen opschrokt? In de sneeuw zie ik al de silhouetten van de muizen, de sleutel, de dodo en de kruk [Ja, je moet goed kijken, dus niet op alle slakken zout leggen].

Zou een kerk als deze in het echt gebouwd kunnen worden? Of zouden mensen dan gaan denken dat kerken ook heel langzaam vooruit gaan? Gaan ze de kerk zien als iets waar veel verlichting is -maar daardoor ook veel schaduw? Zou het gaan lekken, met al die ronde kanten waar water langs kan lopen?

In Utrecht staat het Rietveld-Schröderhuis uit 1924, dus al bijna honderd jaar oud. Dat huis is in tegenstelling tot dit slakkenhuis helemaal ontworpen met rechte hoeken. Precies volgens de ideeën van kunstbeweging de Stijl, Gerrit Rietveld en Truus Schröder-Schräder. Ze hebben heel goed nagedacht om het huis zo perfect mogelijk te maken. Uiteindelijk waren ze er heel tevreden mee. Hoewel het huis wel lekte, bij regen of sneeuw. Zij waren er goed in om niet op elke slak zout te leggen!