Dat is geen zuivere koffie

Karem koos voor Dat is geen zuivere koffie. 

Toen na de Tweede Wereldoorlog de koffie schaars was, kon je koffiesurrogaat kopen om je eigen koffie aan te lengen. Bijvoorbeeld Pitto of Fama.
Een eeuw eerder werd koffie soms stiekem vermengd met nepkoffie, zodat het verkocht kon worden als koffie, maar dat dus niet helemaal was. Geen zuivere koffie dus! 

Maar wat is hier de niet zuivere koffie? Dat de lichtjes aan de voorkant van de stuga het niet doen? En wie daarachter zit? Of dat er een mummie op het dak zit? [Karem koos de mummie als figurant voor de tekening.] Misschien denkt die mummie wel: hm, die schoorsteen hier is geen zuivere koffie. De rook komt gewoon uit twee kopjes op een krukje. En ín die kopjes zit dan misschien wel geen zuivere koffie. Of juist hele zuivere chocomel. Met slagroom.

Binnen in de stuga staat -zoals het een Zweeds huis betaamt- voor ieder raam een kersttrappetje. Uiteraard met LED-verlichting. Om niet uit te glijden, liggen er voor de deur een paar dennentakken. En er staat een bakje rijstepap om de huiskabouter te bedanken voor zijn werk. [En die is al onderweg om het op te halen.]

Als hij voor de deur staat en er komt net iemand anders aan, mogen ze elkaar een kus geven, want er hangt een maretak boven de deur. Naast de deur hangt een kandelaar als buitenlamp. Een adventskandelaar, waarvan de derde kaars inmiddels is aangestoken.

De elf -kijk maar naar zijn oren- denkt nog even na over de koffie. Hij heeft het niet koud, met zijn kersttrui. En zijn Harry Pottersjaal. De witte muis eet een vies fondantkransje. VROLIJKE KERST. 

Een gegeven paard niet in de bek kijken

Jongens, hoe zal ik de boom verder versieren?

Wat heb je al? 

Een ster als piek. 

Leuk. 

Misschien een kerstbal?

Ja.

Ik heb er nog wel één. Wacht maar even. Tadaa!

Ah. Eh. Ja, dankje. Ehm. Heb je er ook een haakje bij?

Een gegeven paard moet je niet in de bek kijken, koos Lina. 

Een kerstbal die op je toe komt rollen uiteraard ook niet. 

Maar wat doe je wel? 

Per ongeluk van tafel laten rollen en dan heel hard 'oeps' roepen?

Mnaee. 

Toch ophangen? Maar hoe?

De kabouter denkt nog even na. 

Misschien kan de toveruil met de kerstmuts -die koos Lina ook- ergens mee helpen. 

Een gegeven paard zonder piramide, want die was ik vergeten te tekenen

Als een olifant in een porseleinkast

Deze uitdrukking wordt in België gebruikt met een porseleinwinkel in plaats van -kast.
En in Nederland werd vroeger ook wel eens een kat, een paard of een wilde bok in de porseleinkast genoemd, aldus Onze Taal.

Alles is even onhandig als een olifant in een porseleinkast.
Soms roepen mensen maar wat. Of roepen niet zómaar wat, maar wel van alles zonder rekening te houden met anderen, zonder tact te tonen. 

Deze mevrouw staat doodleuk aan de deur te morrelen, roepend om informatie over het Sinterklaasfeest en de al dan niet zwarte pieten met al dan geen kragen/oorbellen/roe of veer op hun baret. De kranten doen hetzelfde.

De dodo staat verstijfd. De grijze muis houdt bevend de sleutel van de voordeur vast en de zwarte muis verstopt zich veilig onder de kruk.

Onder de stolp is een zeer zeldzaam dier te zien: niet zomaar een door Aya gekozen pijlstaartinktvis, maar eentje die lijkt op Sinterklaas! Hij wordt bekeken [of bevrijd?] door de witte muis.

In de kandelaar brandt de eerste adventkaars en in de vensterbank ligt... misschien wel het boek van Sinterklaas. Dan moet Hoofdpiet ook in de buurt zijn. Misschien staat die mevrouw daarom wel te roepen.

Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd

Samen met een yeti staat Sinterklaas voor de spiegel gekke bekken te trekken. De dodo balanceert met de staf en op de staf wankelt een muis. Net als in de tekening over De draak met iets steken, een paar weken geleden, figureert hier ook een fabeldier. Rami verzon de aanwezigheid van de Verschrikkelijke Sneeuwman. Maar hier is hij slechts verschrikkelijk aan het lachen en doet hij weinig kwaad. Net als Sinterklaas bij de intocht in 2011 staat trouwens de mijter verkeerd om op zijn hoofd. Sinterklaas lacht er uitbundig om. En na het lachen kunnen ze samen gaan smullen van de chocoladeletter O, dezelfde vorm als de aureool boven zijn hoofd.  

Slapen als een roos

Deze pieten slapen als een roos.
Hoewel. Eentje is er gewoon chocolade aan het eten.
En de Piet met zijn apenknuffel in de hangmat daaronder dromen waarschijnlijk van chocolade, met hun tong uit hun mond.
Eén muis valt buiten de boot: hij wil naar binnen, maar de patrijspoort kan niet open. De dodo kijkt verschrikt naar de grote zak met Pietenplaatjes die omvalt. Ook de gibbonknuffel heeft het in de gaten.

Fatima bedacht dat dit Meesterhuiswerk moest gaan over Slapen als een roos en dat er een aap in moest, want haar spreekbeurt gaat over apen.

De draak steken met iets

Moet je in eenhoorns geloven of bestaan ze sowieso wel?

Marwa koos voor De draak steken als uitdrukking. 
Met als rekwisiet een eenhoorn. 

Er zijn veel beschrijvingen van eenhoorns. Uit verschillende tijden ook. Zie bijvoorbeeld onderaan het stukje uit de Volkskrant van november 2017. En in Bijbelvertalingen werd lang geschreven over een eenhoorn, maar eigenlijk werd een soort oeros bedoeld. Het was een verkeerde vertaling.

De Romein Plinius de Oudere beschreef een Monocerotum. Deze zou het lijf van een paard hebben, de poten van een olifant, de staart van een everzwijn en de kop van een hert. Midden op de kop zat een zwarte hoorn van drie voet lang. Zoiets beschreef ook Ontdekkingsreiziger Marco Polo, die rond 1300 op Java een neushoorn zag. Hij was verbaasd, want dit was helemaal niet de eenhoorn zoals die vaak in Europa werd beschreven: mooi en sierlijk. 

In 398 voor Christus schreef de Griekse arts en historicus Ctesias over een soort Indiase wilde ezels. Reizigers uit Indië spraken hierover. Ze zouden zo groot zijn als paarden, soms groter. Met een wit lichaam, paarse kop en ogen zo blauw als de zee. Op hun kop prijkte een hoorn die aan de top rood was, in het midden zwart en onderaan wit.

Deze beschrijving heb ik gebruikt voor de eenhoorn rechts op de tekening. In het midden de eenhoorn die Marco Polo zag. Maar dan wel met een gigantische hoorn. En met laarzen waarop een eenhoorn staat afgebeeld zoals die vandaag de dag vooral bekend is. Lieflijk en roze, zoals ook de onesie die het meisje draagt. De dodo heeft een ijshoorn op zijn kop en de torenslak die over de neushoorn slijmt heeft ook wel iets weg van een eenhoorn. En waar kijkt de zwarte muis naar? Een kroon over de hoorn? Dat is nageaapt van het Schotse wapenschild: zij hebben een eenhoorn als nationaal dier.

Hier wordt de draak gestoken met de eenhoorn.
Zoals dat misschien al eeuwenlang gebeurt...

Dit was de eerste schets voor De Draak Steken. Maar die vond ik te bijeengeraapt, dus ik heb een nieuwe gemaakt.
De brug op de schets zal nog wel een keer in een andere tekening te zien zijn.  

KARKADANN DE ISLAMITISCHE EENHOORN

Eenhoorns komen in veel culturen voor. De islamitische wereld kende Karkadann, sinds de 10de eeuw beschreven als het sterkste en vreselijkste dier dat er was. Het leefde alleen op grazige weiden. De naam komt van het Arabische 'kargadan' en/of het Sanskriet: 'khadga', dat beide neushoorn betekent en in het Sanskriet ook zwaard.

Volgens de 13de-eeuwse Perzische schrijver Zakariya al-Qazwini beschermde de hoorn tegen gif. De karkadann tolereert in zijn omgeving geen dieren, behalve de witte houtduif. De afbeelding links is een blad van het manuscript Aja'ib almakhluqat (De wonderen van de schepping), uit de vroege 15de eeuw, afkomstig uit Irak of Oost-Turkije.

BRON: De Volkskrant, Wieteke van Zeil, november 2017

Elkaar in de haren vliegen

Ensar koos voor 'Elkaar in de haren vliegen'. Dat doen deze twee wezens. Maar wat voor wezens zijn het? En waar is die ketting voor? Was die jongen ze aan het uitlaten misschien? Eropaf stormt overigens een Legendarische Dodo; die is snel, kan vliegen én is van goud!

Met de neus op de feiten gedrukt worden

Zit je voor je kaptafel met al je make-up, zie je alles behalve jezelf! 

Eén van de nadelen van het vampierschap. [Naast bijvoorbeeld niet tegen zonlicht kunnen, bloed moeten drinken (tomatensap is al smerig, laat staan echt bloed), slapen in een doodskist en het allerergste: eeuwig leven!]

Ja, dan word je even flink met je neus op de feiten gedrukt, een uitdrukking gekozen door Maysaa. Met als rekwisiet: een pratend konijn. 

Met de schrik vrijkomen

Hafsa heeft als Meesterhuiswerk opgegeven: Met de schrik vrijkomen.
Wat er in moest was: een panter die kan vliegen.

Deze panter met zijn passagiers kon nog net met de schrik vrijkomen toen nagenoeg de hele wereld overstroomde.

Meesterhuiswerk

Nieuw! Meesterhuiswerk: iedere week een nieuwe tekening.
Kijk voor meer informatie op het tabblad Meesterhuiswerk.

Herfstlichtje

Morgen begint de meteorologische herfst.
Over precies twee maanden is het Halloween en slechts een paar weken daarna komt Sinterklaas aan.
Je merkt dat de avonden eerder kunstlicht vragen.
Handig dus, deze paddenstoelenlamp.

Met je hangmat in een oerwoud

Texelse schapenboet

Leuk om te tekenen, een Texelse schapenboet. Eens kijken of dat lukt.

Mooi verduurzamen?

Hoe maak je een huis van rond 1900 mooi duurzaam?

Even denken, iets van gras op het dak misschien? Of sedum? Grazende schapen? 
Naja, iets groens elk geval. 
Zonnepanelen zijn lelijk. 
Héél!
Dan maar helemaal boven op het dak. Dat zie je vanaf de straat toch niet.
Of nauwelijks. 
We zetten een regenton neer om het regenwater op te vangen. 
Ja, voor de planten. Of ook voor onszelf?
En een zonnebloem, om te beginnen. Oefenen voor een moestuin. 
We kunnen een windmolen nemen. 
In de tuin?!
Eentje op zee adopteren kan. 
Dubbele ramen? 
Maar het is nog van dat wobbeltjesglas, dat je niet helemaal helder naar buiten kunt kijken. Glas uit 1900! En het glas-in-lood dan? 
Inpakken? Glasplaat ervoor?
En de voordeur kiert, maar hij is nog wel origineel. 
Tja, het moet natuurlijk ook ventileren. 
En een kip!
Voor de gouden eieren?

Misschien zo. 

Foto van een tekening

Een paar jaar geleden heb ik voor schrijver Henk Vis een aantal verhalen geïllustreerd.
Eén van die verhalen was 'Het lied van Frans', over het leven van Franciscus van Assisi .

Om te weten hoe de Italiaanse stad Assisi eruit ziet, leende ik een stapel bibliotheekboeken.
Nu, een decennium later, ben ik écht op bezoek in en om Assisi, en kan ik controleren of het in de buurt kwam, wat ik tekende.

En nou is het wachten op wifi, om een kijk-en-vergelijkronde te kunnen houden.

Lenteschoonmaak.

De tekening van maart wordt een tekening met een soort toren. Een soort theehuis. Een soort stadspoort. De geschiedenismethode van groep 5 gaat nu over Middeleeuwse steden en kastelen, we zijn met de groep op bezoek geweest bij Paviljoen Welgelegen in Haarlem en we hebben het gehad over Buitenplaatsen in Nederland.

Dat alles komt samen in deze tekening [waarvoor ik me heb laten inspireren door een fietstochtje naar Buitenplaats Leyduin in Vogelenzang. Daar staat een torentje dat lijkt op dit. Het is gebouwd op een door mensen opgeworpen duin en had midden 16e eeuw uitzicht over de weidse omgeving, tot de Haarlemmermeer aan toe. Het gebouwtje heet dan ook Belvedère, 'Mooi uitzicht'.]

Oja, en een paar fossielen zitten ook in de tekening, want daar hebben we het ook nog over in de klas. En er verschijnt uiteraard weer een zin uit de Matthäus Passion [Duits uitspreken gaarne], want het is Paastijd. En verder ook een paashaas, verstopte eitjes, lentebloemen, muizen, kruk, sleutel en dodo. Even doortekenen dus. 

Lippen zo zacht als fluweel.

De Hema verkocht vazen in de vorm van een cactus. 

Handig, want ook [of misschien vooral] zonder bloemen ziet dit er leuk uit op de schouw of de vensterbank. 

Maar toen ik eindelijk besloten had om de vaas te kopen, was hij uitverkocht. 

Gelukkig was hij nieuw tweedehands te vinden! 

Hier staat de vaas op een Mae Westbank ontworpen door Salvador Dalí [wiens kreefttelefoon in mijn tekening van oktober 2017 figureerde]. 

Er zijn tussen 1936 en 1938 drie paren van deze banken gemaakt, die ieder een klein beetje verschillen. 

En de lippen van Mae West zagen er ook weer een beetje anders uit dan de banken. 

En waren ook kleiner. Anders had ze wel een heel groot hoofd. 

Deze bank staat in het echt in het depot van Museum Boijmans van Beuningen in Rotterdam. 

De tweee bank, die deze bank tot een set maakte, is in de loop van de jaren kwijtgeraakt. 

Dus houd je ogen open op rommelmarkten en bij opa's en oma's thuis, wie weet kom je hem eens tegen.  

Op de bank in de tekening ligt een kalender. Op februari, de kortste, en eigenlijk laatste, van onze twaalf maanden.

Bij de Romeinse kalender, die we tot het einde van de Middeleeuwen hadden, begon het jaar met maart. 

Aan het eind van het jaar waren er niet genoeg dagen om nog een volledige maand te maken. 

Dus had februari achtentwintig, en met een schrikkeljaar negenentwintig dagen. 

Veel logischer dan, als het jaar net begonnen is, ineens een maand van achtentwintig dagen te hebben.

Dus laten we van de lentemaand weer de eerste maand maken!

Dan kloppen ook namen van bijvoorbeeld oktober en december weer, die verwijzen naar de achtste en de tiende plek op de kalender. 

Maar meteen beginnen dit jaar?

Nieuwe verwarming

Er komt een nieuwe radiator in de keuken.
Maar hoe moet die worden aangesloten?

Deze tekening is een soort studie daarvoor:]
Je ziet het alleen nauwelijks, want het is maar een potloodschets.