De draak steken met iets

Moet je in eenhoorns geloven of bestaan ze sowieso wel?

Marwa koos voor De draak steken als uitdrukking. 
Met als rekwisiet een eenhoorn. 

Er zijn veel beschrijvingen van eenhoorns. Uit verschillende tijden ook. Zie bijvoorbeeld onderaan het stukje uit de Volkskrant van november 2017. En in Bijbelvertalingen werd lang geschreven over een eenhoorn, maar eigenlijk werd een soort oeros bedoeld. Het was een verkeerde vertaling.

De Romein Plinius de Oudere beschreef een Monocerotum. Deze zou het lijf van een paard hebben, de poten van een olifant, de staart van een everzwijn en de kop van een hert. Midden op de kop zat een zwarte hoorn van drie voet lang. Zoiets beschreef ook Ontdekkingsreiziger Marco Polo, die rond 1300 op Java een neushoorn zag. Hij was verbaasd, want dit was helemaal niet de eenhoorn zoals die vaak in Europa werd beschreven: mooi en sierlijk. 

In 398 voor Christus schreef de Griekse arts en historicus Ctesias over een soort Indiase wilde ezels. Reizigers uit Indië spraken hierover. Ze zouden zo groot zijn als paarden, soms groter. Met een wit lichaam, paarse kop en ogen zo blauw als de zee. Op hun kop prijkte een hoorn die aan de top rood was, in het midden zwart en onderaan wit.

Deze beschrijving heb ik gebruikt voor de eenhoorn rechts op de tekening. In het midden de eenhoorn die Marco Polo zag. Maar dan wel met een gigantische hoorn. En met laarzen waarop een eenhoorn staat afgebeeld zoals die vandaag de dag vooral bekend is. Lieflijk en roze, zoals ook de onesie die het meisje draagt. De dodo heeft een ijshoorn op zijn kop en de torenslak die over de neushoorn slijmt heeft ook wel iets weg van een eenhoorn. En waar kijkt de zwarte muis naar? Een kroon over de hoorn? Dat is nageaapt van het Schotse wapenschild: zij hebben een eenhoorn als nationaal dier.

Hier wordt de draak gestoken met de eenhoorn.
Zoals dat misschien al eeuwenlang gebeurt...

Dit was de eerste schets voor De Draak Steken. Maar die vond ik te bijeengeraapt, dus ik heb een nieuwe gemaakt.
De brug op de schets zal nog wel een keer in een andere tekening te zien zijn.  

KARKADANN DE ISLAMITISCHE EENHOORN

Eenhoorns komen in veel culturen voor. De islamitische wereld kende Karkadann, sinds de 10de eeuw beschreven als het sterkste en vreselijkste dier dat er was. Het leefde alleen op grazige weiden. De naam komt van het Arabische 'kargadan' en/of het Sanskriet: 'khadga', dat beide neushoorn betekent en in het Sanskriet ook zwaard.

Volgens de 13de-eeuwse Perzische schrijver Zakariya al-Qazwini beschermde de hoorn tegen gif. De karkadann tolereert in zijn omgeving geen dieren, behalve de witte houtduif. De afbeelding links is een blad van het manuscript Aja'ib almakhluqat (De wonderen van de schepping), uit de vroege 15de eeuw, afkomstig uit Irak of Oost-Turkije.

BRON: De Volkskrant, Wieteke van Zeil, november 2017