De muffin, eentje met blåbär, kostte twintig kronen.

Deens klinkt alsof je met iemand belt die een heel goedkope telefoonverbinding heeft -of in een dicht, met trollen bevolkt, bos woont-, als iemand die niet precies weet wat ie wil zeggen of als een aaneengesloten ketting van louter halfgevormde klanken.

Soms haal je er woorden uit die kloppen, maar meestal niet.

Denen die The Big Four bezochten bestelden na hun bezoek aan het museum nog een muffin. Met Zweeds sterk als verf op een geoliede ondergrond hielp ik ze.

De Deense vrouw echter sprak geen Zweeds, geen Engels en geeneenseens Duits.
De Deense man sprak Deensachtig Zweeds of vice versa.

De muffin, eentje met blåbär, kostte twintig kronen, en ik vroeg aan De Deen hoe dat in zijn taal klinkt.

'Tyve'
[klinkt als 'tuwe' denk ik].

En toen begon ie een verhaal over de Deense getallen. Dat die eigenlijk niet kloppen, en dat als je bepaalde getallen wilt noemen, dat je dan qua uitspraak eigenlijk iets dubbels moet zeggen. Of iets anders. Maar dat het niet helemaal jofel klonk.

Hij vatte het allemaal erg goed tesaam door te zeggen dat Deens erg 'konstig' is, raar.

Dit deed mij denken aan mijn blog. Daarop ontstaan met grote onregelmatigheid verhalen. Vaak getypt alsof het nog niet helemaal af is of alsof er met een grasmaaier door de zinnen gereden is.

Maar dat is het natuurlijk niet.

Het is gewoon Deens!