Het is nacht. Sint en de piet gaan de daken op om cadeaus rond te brengen. "Vandaag is het schoentjesavond", zegt de Sint, we hoeven dus geen grote cadeaus mee te slepen over de daken. "Gelukkig maar", zegt Piet, terwijl hij een juten zak optilt die vol zit met chocoladeletters in alle kleuren, maten en smaken. Als ze even later afdalen in schoorstenen en met verlanglijstjes terug naar boven komen, kijkt Sinterklaas soms toch een beetje bedenkelijk. "Niet iedereen is even bescheiden," zucht hij als hij weer een lijst onder ogen krijgt met flinke wensen. Piet fronst zijn wenkbrauwen:"Zouden sommige mensen denken dat we ja en amen op alles zeggen?!" "Wellicht," zegt Sinterklaas, "maar als ze het echt te bont maken krijgen ze lekker ouderwets de roe. Dat zal ze leren." Dan komen ze bij het huis van Kabouter Carl. Het duurt even voor ze de juiste schoorsteen gevonden hebben. Als Piet uiteindelijk naar boven komt, heeft hij een wortel en wat hooi voor het paard in zijn hand. En Carls lijstje is heel bescheiden. "Weet je wat?" zegt Sinterklaas: "We geven hem niet één letter, maar alle letters van zijn naam. En we doen er in elke schoorsteen één!" Tevreden vervolgen ze hun weg door de nacht.
In veel Meesterhuiswerktekeningen zie je onder meer een een grote sleutel [ik vond die sleutel eens in een oud Zweeds hotel] en een bruine, vierkante kruk [uit de jaren vijftig, gemaakt door mijn opa]. Maar ook een dodo, een kabouter en drie muizen komen bijna altijd voor. Hoe verder je terugbladert, hoe minder je de vaste onderdelen tegenkomt, want het is vanzelf zo ontstaan, zonder dat het bedacht is. Heb je ideeën, opmerkingen of een opdracht? Laat het me weten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten