Door de zure appel heen bijten

‘Komen jullie eten?’ Had buurvrouw de Heks aan de muizen geschreven. ‘Ik heb een nieuw recept gevonden en dat mogen jullie komen proeven.’

De muizen waren een beetje huiverig. Niet omdat ze de buurvrouw griezelig vonden, dat was alleen toen ze er net woonde. Al snel bleek dat ze helemaal niet eng was, hoogstens een beetje gevaarlijk. Ze probeerde namelijk elke keer nieuwe toverspreuken en recepten uit. En die lukten niet allemaal even goed. Zo nu en dan ontplofte er een ketel of kwamen er zwarte rookwolken uit de ramen of gekleurde rookwolken uit de schoorstenen.

Vandaag had buurvrouw de Heks soep gemaakt. Ze had het recept uit een heel oud heksenboek dat ze op een rommelmarkt had gevonden. De soep was slijmerig blauwgroen en het leek wel of er ogen in dreven. Ze keek haar bezoekers aanmoedigend aan: neem maar een hapje.

Net als bij hun eerste kennismaking moesten ze even door de zure appel heen bijten. En warempel; dit recept bleek een schot in de roos; de soep was heerlijk!

Wie zijn billen brandt, moet op de blaren zitten

Het verhaal:

De hele zomer was de kabouter al van plan om het dak te repareren. Er moesten nieuwe dakpannen op. Die lagen zelfs al klaar.

Maar de het ene moment was het lekker warm en ging hij liever naar het strand. Het andere moment vond hij het leuker om een boek te lezen in de tuin. En meestal had hij ook helemaal geen zin in het dak. Dan mompelde hij: “Ach, dat komt morgen wel.”

En na een tijdje dacht hij er helemaal niet meer aan.

Inmiddels was het al bijna herfst. Je merkte het aan het weer: de temperatuur werd lager en steeds vaker regende en waaide het. “Brr, guur weer,” zei de kabouter. “Ik ga lekker in bad.” Maar wat was dat? Het lekte! “Oja, het dak!” riep de kabouter. “Tja,” zuchtte hij toen, “wie zijn billen brandt moet op de blaren zitten.” Máár, dacht hij er achteraan: mijn bad loopt zo wel vanzelf vol met water. Dat is ook best handig.

Vervolgens nam hij zich voor morgen toch écht de nieuwe dakpannen te gaan leggen.