Aan het eind van je Latijn zijn

Zoek de verschillen tussen en beide tekeningen. [Spoiler Alert: zwarte lijnen op het kleed.
Ik was er een paar vergeten over te doen na het inkleuren van het gouden kleed.]

Waarom is deze dame aan het eind van haar latijn? Heeft ze het lied al heel vaak gezongen en moest het telkens over? Net zo lang tot het helemaal perfect was? Of zingt ze zelfs in het Latijn? Ze heeft wel een mooie studio, met op de vloer een kleed voor de akoestiek [met daarop gouden rozen, daar koos Cemre voor.] En een prachtige microfoon [afgekeken van een jaren dertig radiostudio. Alleen de vloerstandaard heb ik elf verzonnen]. Ze mag trouwens niet te ver naar achter stappen, want dan is ze aan het eind van haar koptelefoonsnoer. De uitdrukking aan het eind van je Latijn zijn [met hoofdletter] bestaat in de Franse taal al bijna een half millennium. In het Nederlands is hij nog niet zo lang in gebruik. 

Het Latijn was een taal die vooral door rijke mensen werd geleerd en gebruikt en kerkdiensten waren in het Latijn. Het leren van de taal kostte veel tijd. Ook nu nog. Maar het is ook heel leuk, omdat veel woorden die we nu nog gebruiken voortkomen uit  Latijnse woorden. Zelfs in sommige maandnamen zitten nog stukjes Latijn: september, oktober en december bijvoorbeeld. Dat waren vroeger de zevende, achtste en tiende maand. Voordat we besloten het jaar met januari te laten beginnen, begon hij met maart. Ook veel logischer: nieuw jaar, bijna lente. Nieuw jaar, dus de laatste maand -februari- heeft minder dagen dan de rest. [En het zou best handig zijn qua feestdagen: dan zitten Sinterklaas, kerst en Oud & Nieuw minder opeen.]

Omdat de meeste mensen én gelovig én arm waren, gingen ze braaf naar de kerk. Maar omdat die arme mensen de taal nauwelijks begrepen, waren ze waarschijnlijk halverwege de kerkdienst de draad al kwijt: hun woordenschat Latijn was op: ze waren aan het eind van hun Latijn.
En dan de rijken. Die moesten de taal onder de knie krijgen. En uren, dagen studeren. Jaren. Voordat ze aan het eind van hun Latijn waren waren ze al aan het eind van hun Latijn!

Iets door de vingers zien

Ik heb jarenlang onder een bodhiboom gezeten.
Net als Siddhartha Gautama, die boeddha, verlicht, werd.
Ik voel me ook al best boeddhist, verlicht, zen.
En bijna klaar om te reïncarneren in misschien wel de volgende boeddha.
Ik heb een goed gewaad aan, met handnervige bladen.
Dankzij Keziah, die deze bladeren aandroeg.
[en als ze niet goed zijn, Keziah, zie je het dan door de vingers?]

Alleen krijg ik die mudra's niet voor elkaar!
Die symbolische gebaren met je handen. 
Zou dat ook door de vingers gezien worden?
Of zou ik daardoor juist reïncarneren in iets lagers, en kost het me karmapunten?
Wie beslist dat eigenlijk? Want het boeddhisme heeft geen god.
Moeilijk hoor.

Sja, leven is lijden, dukkha, onvolmaakt. Dat heb ik geleerd. 
De vier edele waarheden.
En Gautama heeft het dharmachakra, het wiel van Dharma, in gang gezet.
Met zijn acht spaken. Voor het achtvoudige pad naar verlichting. 
Wat waren die regels ook alweer? Net zoiets als de tien geboden, maar dan acht.
Dat draait maar door. Zoals de srivatsa, de oneindige knoop.
Lijkt wel wat op swastika, die draait ook oneindig door.
Jammer dat hij zijn positieve betekenis in de westerse wereld kwijt is geraakt.
Misschien komt dat nog eens terug. Zou ik heel wat karmapunten voor over hebben.
Gelukkig kent het hindoeïsme de positieve swastika nog.
Dus het boeddhisme ook een beetje, want dat is afgeleid van het hindoeïsme.

Maar nu even verder oefenen met de mudra's.
Alleen de namasté lukt, dat is de anjali mudra.
En misschien die flash mudra, met een rondje van je vingers.
In Australië noemen ze het ballgazing.
Maar dat kost je alleen maar karmapunten, want slaan mag niet.
Raar spel ook trouwens ook.
Het gebaar heeft wel iets van de gyana mudra.

Maar ik denk nu weer veel te veel.
ik ga zen oefenen.
Zoals het geluid van één klappende hand.
En raadsels die je niet kunt oplossen. 
dat heb ik geleerd bij Oh Mijn Hemel.

Even mijn klankschaal zoeken.

Het ei van Columbus

Waaaa! De trein is te laat!
Te laat klaar eigenlijk.
Want deze tekening is nog niet helemaal af. Ik moet hem nog verder inkleuren.
Daarom eerst een foto en morgen of overmorgen of over-overmorgen de hele tekening, kant-en-klaar.

Je kunt het ei van Columbus er wel vast uit proberen te halen.
En dan niet de gouden eieren van de gouden kip -
die moesten er namelijk ook in van Zakaria.

-UPDATE, één dag later-

Dames en heren, het volgende station is...
De stoomtrein is af! En hij kan naar de overkant van het ravijn zonder helemaal naar beneden en daarna weer helemaal naar boven te moeten. Gewoon door rechtdoor te gaan. Over een brug weliswaar, want zelfs bij Harry Potter kunnen treinen niet vliegen. Wat een eenvoudig idee! Heeft iemand dit zelf verzonnen -bruggen- of is het afgekeken van omgevallen bomen over beekjes?

De brug op de tekening is geïnspireerd op de brug die Maciej uit groep 8 vorig jaar heeft verzonnen en gebouwd. De vorm van deze brug lijkt wel een beetje op een letter. Een handige letter, waarbij het gewicht van de brug goed gedragen kan worden. Simpel, maar kom er maar eens op!