Zoals het klokje thuis tikt...

...kan het overal tikken.

Het schilderen van de Moraklok uit het vorige bericht gebeurde niet in de woonkamer waar de klok uiteindelijk kwam te staan, maar ongeveer vijftig meter verderop, in een grote schuur die als werkplaats gebruikt wordt. Toen de klok klaar was bracht ik hem -zoals op de tekening- richting zijn staplek, tussen een mooie paneeldeur en een hoge boekenkast. 

Alleen herinner ik me niet dat er een dodo in verstopt zat met een sleutel in zijn snavel.
Of dat er door de goudverf gelopen muizen met mij mee trippelden.
Ook weet ik niet meer of mijn koffiemok er wel zo op stond toen ik met de klok ging lopen. 

Wellicht is het toch een echte sprookjesklok...